Πασχαλιές στα Τζουμέρκα

Ήμουν δεν ήμουν 4 ετών όταν δήλωσα στη θεία Ιφιγένεια "Εγώ όταν μεγαλώσω θα πάρω τον  αρραβωνιαστικό μου και θα έρθω να μείνω εδώ στο χωριό". Γούρλωσε τα μάτια και με κοίταζε σαστισμένη η θεία. "Θα σου δώσουμε βλάχο για άντρα" με πείραζε ο συγχωρεμένος ο θείος Χρήστος, κι εγώ τσαντιζόμουν και κοκκίνιζα από το κακό μου. "Μωρέ και βλάχο θα πάρεις και το κρεμμύδι θα φας" μου έλεγε γελώντας κι όλοι γελούσαν μαζί μου, καθώς ήξεραν ότι το κρεμμύδι ούτε που το άγγιζα.

Τις πασχαλιές θυμάμαι τη θεία Πανάγιω να με παίρνει μαζί της να βοσκήσουμε και να αρμέξουμε τις γίδες. Θυμάμαι το πουγκί με το "χλωρό" κατσικίσιο τυρί, το ολόφρεσκο αυγό ημέρας από τις κοτούλες και το ζυμωτό ξινούτσικο ψωμί με προζύμι. Όταν φτάναμε στο σημείο βοσκής στη Κοτρισιέρα καθόμασταν κι απολαμβάναμε τα εδέσματα σβήνοντας τη δίψα μας με το καθάριο κι ολόδροσο νερό μιας πηγούλας που βρίσκονταν εκεί. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τόσο αυτές τις υπέροχες αγνές γεύσεις όσο και αυτό το ξεδιψαστικό νερό.



Απορούσε η μάνα μου πως έτρωγα αφού στην Αθήνα με το ζόρι με τάιζε. Και πράγματι μπροστά στις "αχυρένιες" γεύσεις των "πλαστικών" τροφίμων της Αθήνας, αυτά τα αγνά χωρίς συντηρητικά και άλλα πρόσθετα προϊόντα ήταν ένα πραγματικό βάλσαμο. Ακόμα θυμάμαι τα γουρλωμένα της μάτια όταν με έβλεπε να καταβροχθίζω σχεδόν βουλιμικά τον πρόβειο τραχανά, τη χλωρόπιτα (με φρέσκο κατσικίσιο τυρί), την κολοκυθόπιτα, τις τηγανητές πατάτες από τον κήπο, την τριψάνα (φρέσκο γάλα με ζυμωτό ψωμί), τα αλευρωμένα λάχανα (πηχτή κρεμώδης σούπα από τρυφερές τσουκνίδες και καλαμποκίσιο αλεύρι).

14 χρόνια μετά θυμάμαι ένα συνομήλικο αγόρι να μου κρατά τρυφερά το χέρι για να περάσω απέναντι ένα ρυάκι κι αυτή η στιγμή θα μείνει χαραγμένη για πάντα στη μνήμη μου. Ήμασταν όλη η νεολαία του χωριού εκδρομή για πικνικ στο ίδιο σημείο που κολάτσιζα κάποτε παρέα με τη θεία Πανάγιω όταν βοσκούσαμε τις γίδες.

Αυτός ο νεαρός έγινε άντρας μου και τα τελευταία δέκα χρόνια μένουμε μόνιμα στο χωριό κι έχουμε δύο μικρά κοριτσάκια! Μετά από άλλα 7 χρόνια έφαγα και το κρεμμύδι! Και το κερασάκι στην τούρτα; το αγαπημένο μου χωριό έβγαλε εφέτος και πρωθυπουργό!

TRUE STORY

Έλια Στασινού